Św. Wojciech i muzyczne średniowiecze
według Ensemble Peregrina

To czwarta płyta żeńskiego zespołu wokalnego Ensemble Peregrina – założonego przez mieszkającą w Szwajcarii Polkę Agnieszkę Budzińską-Bennett (pozostała tam po studiach w Schola Cantorum Basiliensis w Bazylei). Na „Virgo praeclara” zespół prezentował pieśni starosądeckich klarysek, na „Sacer Nidus” („Święte Gniazdo”) słuchamy zabytków muzycznych od XI do XV wieku, związanych z postaciami św. Wojciecha (najwięcej, choćby sekwencje „Annua recolamus” z ok. 1001 roku, „Hac festa die” z ok. 1090 roku, czy „Salve sidus Polonorum” z przełomu XIV i XV wieku), Bolesława Chrobrego czy Ottona III, znalezionych na terenach Polski.

„Sacer Nidus. Św. Wojciech, Bolesław I Chrobry i Otton III w muzyce średniowiecznej”.
Ensemble Peregrina, Agnieszka Budzińska-Bennett (kier. muz.), 1 CD, Raumklang 2012.

Słucha się tego wszystkiego jakby powstało… dziś. Czy sprzyjają temu przeplatające śpiewy instrumentalne improwizacje (na fidelu i lirze gra Brytyjczyk Baptiste Romain, na harfie Budzińska-Bennett), czy żeńskie głosy (obok ABB także: Kelly Landerkin, Cristina Rosario oraz Agnieszka Tutton) brzmią po prostu tak intensywnie. W każdym razie puls tej muzyki wydaje się bliski dzisiejszemu – a wszystko za sprawą żywego, żarliwego wykonania, które przenosi dźwięki napisane 1000 czy sześćset lat temu w XXI wiek.

Choćby „Bogurodzicę” – zaśpiewaną w szczególnej wersji, bo z polifonicznymi fragmentami i w XIII-wiecznej staropolskiej wymowie, ale jakże naturalnie. Albo częściowo zrekonstruowaną pieśń „Magnus cesar Otto” – panegiryczne dzieło sławiące cesarską dynastię (kiedy słucham o tym, jak to dworscy muzycy ocalili życie pogrążonego w głębokim śnie w płonącym pałacu Ottona Wielkiego, nie dziwię się cesarzowi – jeśli ówcześni muzycy grali choć trochę jak Ensemble Peregrina, pobudka gwarantowana). Wreszcie całkowitej rekonstrukcji pieśni „Omnis etas, omnis sexus” – powstałej na śmierć Bolesława Chrobrego z „Kroniki” Galla Anonima”. Agnieszka Budzińska-Bennett pisze tak o tej carmen lugubre w booklecie: „to lament upersonifikowanej Polski – wdowy, wzywającej «ludzi wszelkiego wieku, płci i stanu» do powszechnej żałoby po wielkim władcy”. Proponuję posłuchać tej pieśni w każde narodowe święto. Będzie lżej na duszy.

PS. Nie dziwię się nie milknącemu echu po koncercie-modlitwie Ensemble Peregrina i Agnieszki Budzińskiej-Bennett (pod tytułem „Crux”, podobnie jak trzecia płyta) podczas tegorocznych Misteriów Paschaliów w Wielką Sobotą w Kaplicy św. Kingi w Wieliczce…